dora - Śro Lut 02, 2011 16:50 Temat postu: INFANTYLIZM UCZUCIOWY U DZIECI ALKOHOLIKOW- JAK POMOC "Słowa, którymi z małostkowości czy z ignorancji zatruwa się serce własnego dziecka, zostają na zawsze w pamięci i prędzej czy później spopielą mu duszę". Carlos Ruíz Zafón Z wielu przeprowadzanych badań wynika, że im wcześniej w życiu dziecka dzieją się niepokojące rzeczy, tym większe deformacje rozwojowe powstają pod jego wpływem. A więc im wcześniej pojawia się alkoholizm w rodzinie (bo tutaj skupiamy się właśnie na tej kwestii) tym większy ma „udział” w rozwoju psychofizycznym dziecka. Często mówi się o tym, że „psychika dziecka jest krucha”. Prawda jest taka, że psychika dziecka po prostu nie jest „przystosowana” do problemów dorosłych. To tak jakby ktoś kazał Ci grać w drużynie NBA, chociaż wcześniej nie widziałeś nawet piłki. W rzeczywistości psychika dziecka jest bardzo plastyczna. Bardzo podatna na wpływy i dlatego rodzina jest tak ważnym środowiskiem w życiu każdego człowieka. Infantylizm uczuciowy jest problemem dość często spotykanym, ale rzadko rozpoznawanym w naszym społeczeństwie. Skupimy się na infantylizmie u dzieci alkoholików, zaznaczam jednak, że nie tylko w tej grupie on występuje. Mając świadomość tego problemu możemy już od młodszych lat radzić sobie z nim, aby w życiu dorosłym nie był on tak widoczny i dokuczliwy. Ważnych i cennych informacji ten artykuł dostarczy przede wszystkim osobom, które na co dzień mają kontakt z dziećmi. Pamiętajmy, że im wcześniej problem zostanie rozpoznany, tym większa jest szansa na jego pokonanie. Infantylizm uczuciowy, to inaczej niedojrzałość emocjonalna, czyli częściowe opóźnienie dojrzewania uczuciowego dziecka. Polega na tym, że dziecko zachowuje się, wyraża emocje, uczucia w sposób charakterystyczny dla młodszej grupy wiekowej. Czyli na przykład sześcioletnie dziecko nie chce jeść samo, tylko nalega, aby karmiła je mama. Albo kiedy tylko rodzic znika z zasięgu wzroku, dziecko wpada w histerię. Charakterystyczna jest tutaj też kapryśność i płaczliwość. Czasami nawet samemu dziecku trudno jest określić z jakiego powodu płacze. Często zdarza się brak samodzielności i ciągłe szukanie oparcia u dorosłych. Niedojrzałość emocjonalną można podejrzewać kiedy obserwujemy u dziecka w wieku szkolnym egocentryzm i egoizm. Nadmierne skupianie się na sobie często występuje u osób z syndromem DDA (zapraszam do przeczytania artykułu „JA, mój świat i JA – czyli świat według DDA”). Ze względu na to możemy również zaobserwować, że dziecko wymaga nadmiernej uwagi. Pragnie być cały czas w centrum zainteresowania, nie potrafi przegrywać, a porażka jest dla niego dużym ciosem, z którym nie umie sobie radzić. Charakterystyczna dla infantylizmu uczuciowego jest też ogromna potrzeba uznania, którą trudno jest nasycić. Taka osoba potrzebuje ciągłych pochwał i nie potrafi przyjmować krytyki. Infantylizm uczuciowy możemy także rozpoznać po tym w jaki sposób dziecko reaguje na rozłąkę z rodzicami. Jeżeli płacze, histeryzuje i odczuwa lęk z powodu nawet chwilowego rozstania z ojcem czy z matką można podejrzewać, że brakuje mu dojrzałości emocjonalnej, adekwatnej do swojego wieku. Jak ma się infantylizm uczuciowy do wychowywania się w rodzinie alkoholowej ? Przede wszystkim przez brak poczucia bezpieczeństwa w rodzinie pojawia się lęk przed porzuceniem - stąd lęk nawet przy chwilowym rozstaniu z rodzicem. Ponadto brak zaspokajania potrzeb u dziecka skutkuje egoizmem i nadmierną potrzebą skupiania uwagi na sobie – a przez to powstaje problem z ponoszeniem porażek, a co za tym idzie obniża się samoocena. Trwanie w rodzinie alkoholowej tylko pogłębia problemy młodziutkiego człowieka, który nie jest świadomy, że żyje w anormalnym środowisku. Wszystko to przekłada się na dorosłe życie. W jaki sposób pomagać dziecku, u którego zauważyliśmy cechy infantylizmu uczuciowego ? Po pierwsze: nie wyręczajmy go w codziennych czynnościach. Kilkuletnie dziecko potrafi samo jeść, ubierać się, sprzątać swoje zabawki. Po drugie: zachęcajmy dziecko do bycia samodzielnym. Chwalmy je za drobne postępy i sukcesy. Po trzecie: przyzwyczajajmy dziecko do rozłąki z rodzicami. Początkowo mogą to być krótkie rozstania, jednak pamiętajmy o tym, żeby w tym czasie dziecko miało ciekawe zajęcie – zgodne z jego zainteresowaniami, upodobaniami. Po czwarte: organizujmy dziecku aktywność. Wybierajmy takie zabawy, w których dziecko może się wykazać i być samodzielne. Ale co zrobić kiedy cechy infantylizmu zauważysz u siebie ? Gdy jesteś już dorosłym człowiekiem, a często Twoje reakcje są mocno naszpikowane emocjami i zupełnie nieadekwatne do wieku ? Przede wszystkim nie uciekaj od problemu ! Najważniejsze jest jego rozpoznanie. Od czego zacząć? Po pierwsze: zastanów się, co może być przyczyną Twojego kłopotu. Pomyśl nad tym jak bardzo przeszkadza Ci on w życiu i jak bardzo przeszkadza Twoim bliskim. Po drugie: dowiedz się jak najwięcej na temat siebie, może warto przeprowadzić sobie test CAST ? (zamieszczony na tym portalu, w artykule: „Rozpoznawanie dzieci alkoholików w wieku szkolnym”). Poznaj swoje lęki i problemy. Po trzecie: porozmawiaj o tym z psychologiem, pedagogiem, terapeutą, albo na początek z bliską osobą. Po czwarte: pracuj nad sobą ! To na początek wystarczy. Wymaga wiele pracy, siły i poświęcenia, ale trwanie w kłopotach, które z dnia na dzień mogą się pogłębiać nie ma sensu. Trzeba walczyć o siebie, żeby być szczęśliwym i uszczęśliwiać innych. Musisz pamiętać o tym, że jeśli chcesz być lepszym człowiekiem, musisz poznawać siebie. I przyjmować wszystkie swoje wady i zalety. Przekonasz się, że po pewnym czasie zalet Ci przybędzie. Bo tylko poznając siebie samego, dostrzegając swoje kłopoty, a przede wszystkim ich źródło możesz walczyć ze wszystkimi swoimi lękami. |
||||||
