Mietek - Pon Lip 05, 2010 21:35
Więc cieszy mnie Twoje działanie 
Teraz będę cierpliwie czekał na efekty 
Dancia trzym się 
kajadda - Wto Lip 06, 2010 14:07
 ... WIELKIE BRAWA... a zobaczysz że i synowi wiele tym pomożesz... paradoksalnie meżowi też... 
dancia - Wto Lip 06, 2010 16:04 Dzieki 
Mam nadzieję, że mężowi też pomogę, tylko jakoś narazie nie rozumiem, jak ta pomoc jemu miałaby wyglądać, no ale zobaczymy jak to będzie....jeszcze długa droga przede mną....maż nalezy do tych zamkniętych w sobie i upartych /jak mu ktoś cos radzi to nie korzysta/ Małymi kroczkami....do celu... kajadda - Wto Lip 06, 2010 16:34
bacha - Wto Lip 06, 2010 20:08
Idziesz jak burza
dancia - Wto Lip 06, 2010 21:06 Kaja, Basia jesteście Wielkie Jak czytam Wasze posty do mnie to serce mi się raduje i lżej na duszy. Dobrze mieć kogoś, kto nas wspiera a przede wszystkim rozumie, bo wie o co w tym wszystkim chodzi
kajadda - Wto Lip 06, 2010 21:23
Halinka - Wto Lip 06, 2010 21:49
A propo kroczków, to może nie czekaj do 15 lipca i szukaj wcześniej grupy al-alon. Kontakt z dziewczynami na pewno Ci nie zaszkodzi, ale pomoże. dancia - Wto Lip 06, 2010 22:13 Chciałam wczesniej, ale niewiele jest u nas możliwości dla współuzaleznionych. Jakoś wytrzymam do nastepnego czwartku, jak tyle lat wytrzymałam
Felicja - Śro Lip 07, 2010 08:01 Danciu! Wszyscy, którzy szukaja pomocy dla siebie na zewnątrz wchodzą na nową drogę. Zmiany są wtedy widoczne, dla otoczenia dla nich samych, i o to chodzi 
Idź tam dalej , może nie jest to łatwe, ale dużo lepsze....
Pozdrawiam serdecznie dora - Czw Lip 08, 2010 21:50
...Bo my koalko mamy spory zapas sil...i duzo jestesmy w stanie wytrzymac...ale jak dlugo? dancia - Czw Lip 15, 2010 20:14 No i byłam na pierwszym spotkaniu z terapeutką. Denerwowałam sie przedtem jak nie wiem...Jak zaczęłam gadać to nie mogłam skończyć
Pani bardzo w porządku, umówiłam się na nastepne spotkanie. A na dzisiejszym bardzo dużo sie dowiedziałam o sobie, swoich dotychczasowych działaniach, a nie było to całkiem przyjemne, choć wierzę, że to prawda. Przykro mi tylko, że przeze mnie mój syn ma takie problemy, ja działając kompletnie nieświadomie tak go wychowałam. Ewidentnie jestem DDA i stąd tak spieprzyłam życie synowi 
Przez tyle lat nie walczyłam z alkoholizmem męża, nie miałam jego oparcia, bałam sie odrzucenia; nie chciałam by syn przeżywał to co ja (awantury) więc byłam cicho, nie zwracałam uwagi męzowi, że źle robi, usprawiedliwiałam go. W końcu przeniosłam uwagę i wszystko inne na syna, stał się jakby moim partnerem ( w zastępstwie męża) bo na męza nie mogłam liczyć (no, z małymi wyjątkami). I tym zrobiłam krzywdę synowi, za bardzo go kontrolowałam, chroniłam...On mnie kocha i nienawidzi jednoczesnie, nie chce mnie zawieźć, ale też chciałby decydować o sobie. Nasza rodzina to fikcja, powinny być normalne relacje, osoby, matka, ojciec i dziecko. Ja to jestem w tym związku baba w spodniach. A męzowi stworzyłam komfort picia. Zachowanie syna to krzyk o pomoc o zauważenie, jestem tu pozwólcie mi zyć. Mówił mi czasem, że jemu nie pozwalam np. brać tabletek a tatusiowi nie zakazuję picia. Jest mi bardzo przykro, że mojemu jedynemu synowi stworzyłam nienormalny dom 
Pani terapeutka powiedziała, że na nastepny raz (4 sierpnia) mam przygotować cele, jakie chcę osiągnąc, co chcę zrobic ze sobą, dla siebie. Dużo jak na jedno spotkanie....ale ja gaduła jestem
kajadda - Czw Lip 15, 2010 21:08
Mietek - Czw Lip 15, 2010 22:22
Mam co niebądź to samo
I teraz masz jasność sytuacji, pijący mąż , a niech tam, jednak jego picie mialo jakiś wpływ, więc przerzuciłaś uczucia na syna, nieświadomie, to prawda, nastał więc czas pracy nad tymi tematami. Mężowi i tak nie pomożesz, jeśli on z tej pomocy nie będzie chciał skorzystać, czy też nie pozwoli sobie pomóc. Z synem natomiast relacje są do odbudowania. Twoja terapeutka wiedziala jaką pracę domową Ci zadać. Na marginesie dodam, z moim synem dzięki któremu stałem się dziadkiem, też w pewnym momencie przestało nam być po drodze. Moja nadopiekuńczość, nadkontrola, bo przeciez chciałem go uchronić od takiego życia jakie kiedyś prowadzili jego rodzice. Przeciw temu jego bunt, bunt młodego, wchodzącego w dorosle życie czlowieka. A efekty, lepiej nie pisać. Jednak dzis zrozumioał swoje postępowanie, mimo że przebywa w odosobnieniu napisał juz do mnie trzeci list. Wychodzi mi, że zrozumiał swoje nieodpowiednie postępowanie, a ja nie omieszkałem mu odpisac i opisać moje błędy. Chyba zaczął się między nami dorosły, męski dialog
Pozdrawiam Cię i wytrwałości w dążeniach życzę. kajadda - Czw Lip 15, 2010 22:24
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
