Witaj na stronach niepije.com.pl

[Kasia777]

Witam, jak pisąłam wczesniej chodze na terapie grupową psychodynamiczną. Po przecztaniu Rehabu doszłam do wniosku ze moje zycie miało wiele wspólnych elementów z zyciem W. Każdy przechodzi jakieś etapy swojej seksualności, odkrywa ją. W moim przypadku był to klasyczny przypadek, ze o seksie a aczej o tym skad sie biorą dzieci dowiedziłam się podsłuhcują dzieci na podwórku, które dorwały jakąś książkę do biologii i szeptały ,,jądro wkłada się do macicy";) Oczywiście potem odkryłam w ksiązce od biologii czyanej ukradkiem, że mężczyżni mają dużego siusiaka, który sie robi twardy, zaczełam sie interesowac swoją budową anatomiczną. Jako mała dziewczynka wykonywałam takie dziwne ,,ćwiczenia" rdzice nazywali to zmaganiem się, wiesząłm sie np na oparciu ławki, na zlewie na stoliku w zasadzie na czym se dało i sciskałm nózki i unosiłam je do góry. Sprawiało mi to przyjemność, byłam wilgotna w miejscu intymnym. Rodzice mi mówili ze mam diabła w sobie i żebym tak nie robiła. Robiła to wiec w ukryciu. Nikt nigdy nie wytłumaczył mi co to oznacza i czemu mam tego nie robic, nawet lekarz do którego chodziłam i mama mu o tym mówiła w moje obecności. Gdy podrosłam, miałam jakies 15 lat juz nie robiłam tego tak czesto ale zdarzało mi się. Gdy zmieniałm towarzystwo w szkole średniej i temat sexu był juz wtedy bardziej poruszany odkryłam, że sie onanizuję najzwyczajniej w świecie. Potem robiłam to juz świadomie ale oczywiście w ukryciu np jak byłam sama w domu. W życiu dorosłym, gdy juz miałam pierwsze spotkania z sexem oczywiści po alkoholu bo inaczej bym sie przeciez nieodwazyła (chociaz mój pierwszy raz był na trzewo-był niestety bardzo nieudany) nigdy nie zostałam zaspokojona. Oczywiście partnerów wbierałam sobie po pijaku, niektórzy byli tak zwanym pogotowiem seksualnym, które przyjezdzało po mnie odbierajac mnie z imprezy i wtedy było jasne co sie stanie potem. Nigdy w zasadzie nie stworzyłam trwałego zwiazku, najdłuzszy trwał 6 miesiecy. Alkohol siew nim oczywiście przeplatał.

Teraz mam takie przemyslenia, ze sex dla mnie był czymś niedozlwolonym, zakazanym , wstydliwym, czyms za co spotykała mnie kara. Po alkoholu natomiast był nagrodą lub picie po sexie było nagrodą za niego. Nie byłam nauczona kojarzyc go z miłością, bliskością i teraz sie chyba go zwyczajnie boje. Dlatego zazwyczaj po alkoholu jestem w stanie go przezywac a po trzezwemu niestety nie. Nie wiem co o tym myslec, boje sie o tym powiedziec na terapii wiec mówię Wam, jest mi tu chyba łatwiej.

[Mariusz]

Ja bym to raczej inaczej odbierał, oczywiście mogę się mylić.
Prawdopodobnie przez picie nie potrafiłaś odnaleźć swojej drugiej połówki, prawdziwego mężczyzny. Szukałaś więc po pijaku, bo przecież wtedy wszystko takie, hmm.., kolorowe, luzackie, bez zobowiązań.
Myślę, że musisz popracować nad sobą, nad uczuciami, nad trzeźwym myśleniem, po prostu powinnaś przebudować swoje fundamenty dorosłego, trzeźwego życia.
Poszukać prawdziwej siebie, nie szukając ciągle w worku z zeszłorocznej wigilii nowych prezentów.
Pomyśl -> Nowy worek = Nowe prezenty.

Nie wszystko co było, jest teraz wynikiem picia, ale tego, że nie dorośliśmy, po prostu nie mieliśmy na to czasu, nazwałbym to zaniedbaniem samego siebie.
Ja powoli dorastam, znaczy poświęcam dużo czasu nad Swoim Ja.
Błędy eliminuje, ale te co teraz popełniam, nie te, co kiedyś popełniłem, do tych staram się nie wracać.

[Kasia777]

Myśel ze mądrze piszesz Mariusz aj po prostu jestem teraz bardzo pogubiona i staram sie grzeba w tym co było zeby odnależć jakies podstawy swoich zachowac, które przyczyniły sie czy tez ułatwiły mi siegniecie po alkohol w takiej ilosci zeby doprowadzac sie do takich stanów do jakich sie doprwadzałam.

[Mietek]

A dlaczego boisz się o tym mówić na terapii?
Chociaż z drugiej strony rozumiem
Kasiu, te wszystkie stany o których piszesz mają korzenie w bardzo wczesnej młodości, czasem dzieciństwie nawet. Na terapii można to bardzo dobrze rozpracować.
W ilu domach, w ilu rodzinach temat seksu był i jest nadal tematem TABU.
Nie mówi się z czego on wynika, jaki powinien być, co do niego powinno prowadzić.
Tak na dobrą sprawę w te tematy wprowadzali mnie w mojej młodosci starsi koledzy.
Niektórzy nawet za bardzo , mając 14 lat o mało nie zostałem prawie zgwałcony przez 18 -latka.
To też miało potem wpływ na moje życie, na kontakty z kobietami, na to co działo się w moich dwóch związkach.
Myślę że jeśli na terapi o tym powiesz, gromy żadne na Ciebie nie spadną. Nie Ty jedna w ten sposób egzystowałaś, znam gorsze przypadki i dziewczyny do tej pory żyją, dobrze się mają, nawet są szczęśliwe w swoich związkach.
Przekonasz się, że i Tobie kiedyś zakołacze coś pod lewą stroną mostka
Pozdrawiam

[Halinka]

[jacek78]

[dora]

[dziadziunio]

[dora]

Storrada Grabinska-Ujda
specjalista psychiatra
specjalista psychoterapii uzaleznien

********************************
Akt seksualny powinien być wyrazem obopólnej chęci i zgody małżonków. Jakakolwiek przemoc, szantaż emocjonalny, nie liczenie się z wolą partnera przekreślają jego jednoczący charakter. Można sobie wyobrazić, że dla trzeźwego partnera współżycie z osobą pijaną jest czynnością przykrą, że widok pijanego współmałżonka nie wzbudza pożądania ani podniecenia seksualnego. W takiej sytuacji odmowa współżycia jest w pełni zrozumiała. Odhamowany przez alkohol popęd seksualny jest przejawem uczuciowości popędowej, czyli tej najbardziej pierwotnej, a nie uczuciowości wyższej, która stanowi o istocie człowieczeństwa. Akt seksualny powinien być zwieńczeniem miłości, niestety zmuszanie partnera do współżycia sprowadza tę sferę życia do pierwotnej kopulacji.

*************************************************************************

Częstym problemem jest również szukanie sztucznej podniety w treściach pornograficznych i osiąganie zaspokojenia poprzez masturbację. Zmuszanie partnera do wspólnego oglądania pornografii i wzorowanie na niej własnego pożycia seksualnego, negowanie i krytykowanie atrakcyjności seksualnej partnera niszczy wzajemny szacunek i może wzbudzać uczucie odrazy do uzależnionego współmałżonka. Pornografia nie jest w stanie zastąpić bliskiego obcowania z partnerem ,ale jest swego rodzaju „drogą na skróty”. Często ta droga niestety wiedzie donikąd, bo całkowicie oddala od siebie małżonków.

Reasumując powyższe rozważania chciałbym zaakcentować następujące zagadnienia:

• Czy godząc się na seks z pijanym partnerem mam szansę na umocnienie naszego związku?
• Czy w ten sposób mogę nakłonić go do zaprzestania picia?
• Czy tracąc szacunek dla siebie można go mieć dla partnera?
• Jak pogodzić konflikt sumienia wynikający z wyznawanych wartości i niemożności przestrzegania ich?

Każdy musi na nie odpowiedzieć sam.

pozdrawiam

[dziadziunio]

Nie napisałem, że było to dobre czy też złe zachowanie.....
Piszę o sobie i chętnie z Tobą Dora porozmawiam jeżeli również pokażesz mi swoje flaki...
A książki mogę kupić w księgarni, czytając je chętnie w czytelni... więc albo albo a pozatym to nie jest mój temat i już mnie tu nie ma....

Pozdrawiam Krzysztof

[dora]

[dziadziunio]

[Felicja]

[dziadziunio]

[dora]