Witaj na stronach niepije.com.pl

[dora]

Maskotka podobnie jak kozioł ofiarny chce odwrócić uwagę od rodzinnego problemu.
I, chociaż cel jest ten sam, to metoda już zdecydowanie inna. Dzieci wcielające się w role maskotek nie przysparzają problemów. Wręcz przeciwnie – to najczęściej ulubieńcy rodziców i nauczycieli. Napiętą atmosferę w domu starają się rozładować poprzez łaszenie się do opiekunów. W zależności od sytuacji żartują, odgrywają przedstawienia albo przytulają się do rodziców. A wszystko po to, aby uspokoić pijanego tatę, bądź pocieszyć płaczącą mamę. Jeżeli błaznowanie i przymilanie się skutkują, dziecko utrwala tę strategię postępowania. Zabawa w salonowego pieska przenosi się wtedy na inne obszary życia, takie jak podwórko albo szkoła.
W dorosłym życiu maskotki to przeważnie dusze towarzystwa. Osoby te zapraszane są na wszelkie możliwe imprezy i wakacyjne wypady. Większość ich kontaktów społecznych jest jednak powierzchowna. Bardzo często ludzie traktują maskotki przedmiotowo – jako wodzirejów. Niestety, ich ciągłe żarty bywają irytujące, tym bardziej że maskotki nie znają w nich umiaru. Stąd bierze się przekonanie, że nie warto w nich szukać przyjaciół czy partnerów do poważnej rozmowy. Dorosłe maskotki bardzo często postrzegane są jako infantylne. Dlatego rzadko robią karierę w branży innej niż show-biznes.
Uwaga! Lata błazenady skutecznie maskowały rodzinny problem, nauczyły jednak maskotkę wypierania prawdziwych uczuć. Odpycha ona własne emocje tak daleko, że bez pomocy z zewnątrz nie jest w stanie do nich dotrzeć.