Witaj na stronach niepije.com.pl

Felicja

Od czasu do czasu mój mąż budzi się z letargu. Zamiast znikać i pić, albo tylko znikać, pojawia się i rozmawia z synem. Oczywiście tylko z nim, bo ja jestem złem koniecznym....
Rozmawia, umawia się na wicieczki, jadą razem na zakupy..... Jeśli jest trzeźwy to nawet to jakoś sensowinie wychodzi. Jednak widzę problem. Widzę w tym kosmiczną manipulację. "Popatrz jaki jestem dobry, robimy zakupy, mamy wspólne tematy." Potem za jakiś czas znowu znika. Syn próbuje z nim rozmawiać - ale to nic nie daje bo ojciec tylko odburkuje.

Wiem, że to nie jest dobre dla syna. Niestety nie wiem jak mu to wytłumaczyć. Jest teraz na etapie poznawania świata i ustalania ważnych dla siebie spraw (15lat).

Czy na zasadzie korzystania z dobrych chwil, bez nastawienia się na ciąg dalszy? Czy też ucieczka od tego co spadnie ze stołu na zasadzie albo wszystko - jesteś moim ojcem codziennie a nie raz na jakiś czas, albo nic czyli rezygnacja nawet z tego kontaktu?

Oczywiście chcę decyzję zostawić synowi - czego on chce. Jednak nie chcę go zostawiać bez wyjaśnienia okoliczności i wszystkiego co się z tym wiąże.

Jak mu to wytłumaczyć? Konsekwencje takiego szarpanego kontaktu, jednocześnie ze złym traktowaniem mojej osoby..... Burza w głowie mojego syna. Jak mu mogę pomóc w zrozumieniu tego trudnego świata?

kajadda

Witaj Felicjo.
Ja mając tyle lat co Twój syn też jeszcze dawałam się nabierać na manipulacje ze strony ojca. Najpierw chlał... dręczył nas ...uciekałyśmy z domu... a po dwóch trzech tygodniach wracałyśmy bo tatuś obiecał że nie będzie już pił i się tak zachowywał. Sielanka trwała kilka dni... przychodził punktualny, gotował pyszne objadki, leguminki i nawet nie złościł się jak nie chciałam czegoś zjeść... aż przychodził dzień gdzie czar pryskał. Tak było multum razy... aż zrozumiałam że zagłusza swoje sumienie tymi kilkoma dniami sielanki i wiedziałam że jak jest dobrze - to oznacza że będzie źle. Moja mama nie była tak wyedukowana jak Ty i też łudziła się jak dziecko... razem przeszukiwałyśmy miejsca gdzie mógł schować wódę i cieszyłyśmy się ze nic nie znalazłyśmy. Usprawiedliwiała go że ma kłopoty w pracy, a to koledzy, a to zły dzień, a to my mu głowę trujemy etc. Moja złośc do niego była coraz bardziej wyraźna i mocniejsza i tak sobie poukładałam w głowie że chciałam go zabić.
Myślę że najlepszym wyjściem byłoby powiedzeni mi ojciec jest chory musi się leczyć. to co z nami wyprawia to czysta manipulacja. Teraz temat jest szerzej nagłasniany, jest internet to napewno ułatwia prawę.Syn już jest na tyle duży że zrozumie może sobie poczytać o chorobie alkoholowej i o współuzależnieniu. Im wcześniej tym lepiej. Mój syn dopiero rok temu (miał 15lat) dowiedział się że dziadek był alkoholikiem... moja mama oczywiście zabraniała mi wyjawienia tej "świętej" tajemnicy tłumacząc to znowu na swój chory sposób... (nawet tajemnicą miało być to że się leczę u psychiatry)
... był to dla niego szok ale zaraz powiedziałam że to choroba którą się leczy a dziadek z tego nie skorzystał. Ma przykład że każdy może być na nią chory nawet ukochana osoba.

Halinka

Felicjo!
Ja też myślę,że powinnaś synowi powiedzieć prawdę,ale trzeba to zrobić delikatnie .Ty wiesz dużo o chorobie i na pewno będziesz umiała mu to wytłumaczyć .Jest na tyle duży,że zrozumie i będzie wiedział,że ojciec nim manipuluje.Może się tak zdarzyć, że syn coś ojcu powie i akurat do niego dotrze,że ma problem i powinien się leczyć. Zdarzały się takie przypadki,że właśnie dziecko potrafiło zmobilizować alkoholika(czkę)

dora · Moderator **Pomogła:** 22 razy Dołączyła: 26 Mar 2010 Posty: 4423

Felicjo

Moja corka miala chyba jakies 14 lat....jak odwazyla sie powiedziec nauczycielce, ze nie ma odrobionych lekcji, bo ....tata cala noc sie awanturowal :roll:

Zaraz byl tel. do mnie....rozmowa...i doszlismy do wniosku, ze bedzie korzystala z porad psychologa szkolnego...a takze w szkole byly zajecia poza lekcyjne dla dzieci...wlasnie z takimi roznymi problemami...2 lata korzystala z tych porad...troche ja nakierowywalam...jak i co...
dzis uwazam po kilku latach,ze...wspolnymi silami dala rade i radzi sobie...Gzies pewnie jest jeszcze jakas zadra :roll:

Ale czy da sie do konca tej traumy pozbyc :?:

Felicja

Dziękuję bardzo. Syn wie o wielu objawach choroby, tłumaczę mu to na bierząco. Jednak jak odpowiedzieć na pytanie: po co on to robi? Żeby zagłuszyć wyrzuty sumienia, żeby mieć poczucie, że jednak jest dobry, że panuje nad sytuacją..... Nie wiem co jeszcze, a zbieram się do kolejnej poważnej rozmowy. Syn dorasta jego pytania są coraz bardziej dorosłe. Ja przyjęłam jedną zasadę, mówię prawdę tzn nie wybielam tatusia. Jest jaki jest. Część to problem choroby, część to skutki a część to jest po prostu taki człowiek.

kajadda

kukuś · **Pomogła:** 13 razy Dołączyła: 25 Mar 2010 Posty: 1455

Mietek

Felicja

Felicja

Halinka

Felicja

Od pewnego czasu znowu chłop się obudził.
Dlaczego ze mną nie rozmawiasz? - tak mówi do syna. A sam nie pamięta jak syn chciał rozmawiać i był zlekceważony.
Żeby z nim gdzieś tam pojechał. Itp, itd.... Odpowiedzi negatywne uważa za sterowane - oczywiście to ja manipuluję. Tego że syn już samodzielnie myśli, że ja nie mam zwyczaju i potrzeby manipulowania w ogóle nie przyjmuje do wiadomości.

Ale największy nacisk jest ze strony rodziny męża. Dlaczego syn przyjeżdża odwiedzić moich rodziców a nie chce jeździć do rodziców męża? I nawet nie chodzi o to żebyś przyjechał bo Cię lubimy, bo jesteś spoko facet, tylko przyjedź bo przecież byłeś u drugich dziadków, to u nas też powinieneś..... Tego, że w mojej rodzinie czuje się prawdziwy, to co złe to złe a nie zawinięte gó... w złotko. Bez hipokryzji, może nie idealnie, ale kontakt jest. W rodzinie męża o prawdziwych problemach się nie rozmawia. Wszystko jest piękne i już. O przykrych sprawach się nie mówi, bo to smutne..... Ja tego nie rozumiem. Nigdy w to nie wchodziłam. A teraz tym bardziej.

Już nie wiem jak z synem rozmawiać. Namawiać go do wyjazdów? Jest tak, że zostawiam to jego decyzji. Chcesz to jedź, nie chcesz to nie jedź.... I tak wiem, że wszystko będzie na mnie. I mi to nie przeszkadza. Nie wiem jak pomóc synowi odnaleźć się w tej sytuacji.

Rozmowa z teściami nie wchodzi w grę. Ja powiem a oni i tak nic nie zrozumieją. A potem wyjdzie, że ja zupełnie coś innego mówiłam. Albo przeciwko mojej prawdzie postawią kłamstwa mojego męża.

Poradźcie drozy moi coś mądrego.....!

jarox48