Witaj na stronach niepije.com.pl

viki

Napisałam, że jestem alkoholiczką i osobą współuzależnioną. chyba można powiedzieć, że to rodzinne. Jestem po terepii, od 4 lat trzeźwieję, moi synowie (dorośli) mają bardzo krótki staż trzeźwości, jednak jestem całym sercem i duszą, że zostaną w tym ze mną. Miałam to szczęście, że za pierwszym razem udało mi się trafić do specjalistów (psycholog, psychiatra). A co zakrawa na ironie - to właśnie moi chłopacy mi pomogli (wówczas pili). Jest jeszcze mąż - alkoholik z chorobą psychiczną - niereformowalny. Droga i walka o synów była długa. Najważniejsze było to, żeby pokazać im (swoim postępowaniem), że warto być trzeźwym i życ. Móc decydować, odpowiadać za swoje decyzje. Nie obwiniam nikogo za to co było. To był mój wybór - kiepski ale mój własny, że piłam, że widzieli to dorastający chłopacy. Bardzo dużo energii straciłam, żeby przekonać swoją mamę, że mam problem. Jednak nie umywa się to do tego, żeby zrozumiała, że moi chłopacy mają ten sam problem - tego było dla niej za dużo. Nie jestem przekonana, że nawet dzisiaj to rozumie, bo akceptacji nie ma mowy. Chyba na dzisiaj starczy. Nie zaglądam codziennie (jak mąż jest w pracy), nie lubię jak mi zagląda przez ramię.